“We gaan NIET onze sportieve plicht doen – dan zouden we kansloos moeten verliezen… – maar de ongetwijfeld stijf van de zenuwen staande Amersfoorters de wedstrijdpunten afhandig maken.”, aldus de peptalk vooraf van teamleider Fons. Helaas voor ons en gelukkig voor de Amerfoorters bleek de wens de vader van de gedachte. Want het reeds gedegradeerde GC3 dat bij winst Amersfoort had meegesleurd in zijn val, deed keurig zijn sportieve plicht. Evenals alle voorgaande wedstrijden ging ook de laatste wedstrijd van het seizoen kansloos verloren. Hierdoor werd niet Amersfoort, maar LSG2 het team dat samen met ons degradeert naar de derde klasse KNSB en dat mag een verrassing worden genoemd, want de Leidenaren beschikten op papier over een van de sterkste teams uit de tweede klasse met een IM en twee FMs in de gelederen. Hier past een anekdote. Zelf speelden wij in de tweede ronde tegen LSG2 uit in Leiden en we verloren kansloos met 7-1, maar we kwamen in elk geval nog allemaal aan spelen toe. Dat kon niet gezegd worden van Pathena Rotterdam, waarvan enkele spelers meer dan een uur te laat kwamen, waardoor drie van hun partijen reglementair verloren werden verklaard. De Rotterdammers vonden dat er sprake was van overmacht, maar iemand merkte fijntjes op dat Rotterdam een stuk dichterbij Leiden ligt dan Groningen en dat de Groningers wel op tijd waren. Waarop een speler van LSG2 tot hilariteit van zijn medespelers uitriep: “Dat was dan ook het enige wat ze goed deden”. Wie zijn klassieken een beetje kent, zal bij het zien van de lachende gezichten van de Leidenaren wellicht reeds op dat moment een onheilspellend voorgevoel hebben gehad. Was immers niet hybris, oftewel hoogmoed, de ergste der zonden in de ogen van de goden? Een zonde die onherroepelijk de toorn van de goden opriep en tot de ondergang leidde? De Grieks Romeinse mythologie wemelt in elk geval van de verhalen waarin het slecht afloopt met de hoogmoedigen. Iets daarvan weerklinkt nog in het spreekwoord hoogmoed komt ten val. In elk geval leek de toorn van Caissa inderdaad gewekt, want de Leidenaren bakten er verder niet veel van dit seizoen. Achteraf gezien moeten we dan ook helaas constateren dat van ons winnen het enige is wat de Leidenaren goed hebben gedaan dit seizoen.
Het derde team van de Groninger Combinatie was dit seizoen in meerdere opzichten een vreemde eend in de bijt in klasse 2B van de KNSB. Het meest in het oog springende verschil met de overige teams was het verschil qua rating. De Groningers hadden een ratinggemiddelde van ongeveer 1950, waar het gemiddelde van de overige teams rond de 2100 lag. Ten tweede viel het geografische verschil op. Van de negen andere teams in deze klasse lagen er zeven in Noord-Holland, een in Zuid-Holland en een in Utrecht. Ten derde kan nog worden gewezen op het verschil in leeftijd. Volgens de website van schaakclub Caissa, hebben de Groningers met een gemiddelde leeftijd van 50,9 jaar de hoogste gemiddelde leeftijd van alle teams in klasse 2B. De gemiddelde leeftijd van de overige teams samen bedraagt 41,3 jaar. De Groningers zijn dus gemiddeld 10 jaar ouder dan de spelers van de overige teams. Ook opvallend: Het jongste team in klasse 2B, te weten Zukertort Amstelveen 2 met een gemiddelde leeftijd van 31,8 jaar wordt kampioen en het oudste team degradeert. Toeval? Waar het verschil in geografische afstand nog wel te overbruggen viel, kon hetzelfde niet gezegd worden van het verschil in ratingpunten. Volgens de Amerikanen zijn er drie soorten leugens: lies, damn lies and statistics. Desondanks moeten we na dit seizoen concluderen dat een verschil van gemiddeld 150 ratingpunten per bord toch wel iets zegt.
De wedstrijd vond plaats in Amersfoort. Ik zat daarbij te denken aan een stad die qua grootte ongeveer vergelijkbaar was met Groningen, maar toen we er aankwamen deed het me eigenlijk meer denken aan een dorp als Haren. Wellicht bevonden we ons in een buitenwijk of iets dergelijks en vertekende dat het beeld. Om nog even terug te komen op het onderwerp religie: De wedstrijd vond plaats in een kerk, hetgeen bij een teamgenoot na afloop van de wedstrijd de uitspraak “het is volbracht” ontlokte. Bij mij zelf riepen de onvermijdelijke kindertekeningen jeugdherinneringen op aan de kindernevendienst, waarvan ik vroeger dacht dat die voor kinderen en hun neven bedoeld was. Van tevoren waren we al gewaarschuwd voor de minimalistische kantine, waar alleen drinken te krijgen was. Gelukkig bleek een van de tegenstanders net vader te zijn geworden en trakteerde hij op beschuit met muisjes, zodat we toch niet met een lege maag aan de wedstrijd hoefden te beginnen.
Dan de wedstrijd. Die kende ongeveer hetzelfde verloop als de andere wedstrijden dit jaar. Dat wil zeggen na het eerste uur was er nog niks aan de hand, alleen Henk stond op dat moment al slecht, maar daarna ging het langzaam bergafwaarts. Bij Robert leek er niet veel aan de hand, maar opeens vloog er een stuk af en moest hij opgeven.
Fons leek een goed speelbare stelling in een gesloten Siciliaan te hebben, maar deed toen een minder gelukkige zet met zijn dame. Fons bleef zitten met een lelijke dubbelpion, terwijl zijn tegenstander een gevaarlijke aanval op de koningsvleugel had. Zelf kwam ik met een bescheiden plusje uit de opening, miste vervolgens enkele kansen op aanzienlijk voordeel, waarna ik mijn voordeel kwijtraakte en zelfs iets slechter dreigde te komen staan. Na een mindere zet van mijn tegenstander stond ik echter weer beter. Hierna gaf mijn tegenstander een pion weg. Hij leek die middels een penning weer terug te winnen, maar dit werkte taktisch niet, waardoor ik een kwaliteit en een pion voor bleef staan. Het eindspel was vervolgens niet moeilijk. Mark had een solide stelling en hield zonder al te veel moeite remise. Wel baalde hij na afloop dat het zo’n saaie partij was. Saai was de partij van Taco zeker niet. Wie de spelopvatting van Taco een beetje kent, snapt er eigenlijk niets van dat hij dit seizoen wel vier keer remise heeft gespeeld, maar niet heeft gewonnen. Ook dit keer kwam er weer een superscherpe variant van het koningsgambiet op het bord. Op de een of andere manier resulteerde dit in een bloedeloos eindspelletje met ongelijke lopers en remise. Henk was met zwart niet goed uit de opening gekomen. Hij had pionnen op c6 en e6 tegenover pionnen op d4 en e5 voor wit en daarbij was wit erin geslaagd om donkerveldige lopers te ruilen. Oftewel zwaktes op de donkere velden in de zwarte stelling en een wit paard was al hard op weg via e4 naar d6. De rest van de partij heb ik niet gezien, maar de uitslag was niet verrassend. Van de partij van Kawar heb ik niet veel gezien. De een beweerde dat hij beter stond, de ander dat hij slechter stond. Hoe dan ook, naar verluidt bood zijn tegenstander remise aan en kreeg hij daar bijna onmiddellijk spijt van toen dit werd geaccepteerd. Edwin tenslotte kende een ongelukkig seizoen en wist in de laatste wedstrijd het tij niet te keren. Bij de overgang van het middenspel naar het eindspel zag hij een trucje over het hoofd, die hem een pion kostte. Hierna wist hij de partij uiteindelijk niet meer te redden. Na afloop hebben we goed gegeten bij de lokale Chinees. Het was een leerzaam seizoen. Volgend jaar weer terug in de derde klasse KNSB.
Reno, bedankt voor het verslag. Ik verloor die pion pas in de overgangsfase van het middenspel naar het eindspel. Daar zag ik in gelijke stelling een trucje over het hoofd die me een pion kostte. Ik was nogal afgeleid door een deur die steeds open en dicht ging. Normaal gesproken had ik dat wel gezien.
Mooi verslag Reno.
Mogelijk heeft de GC-indelingscommissie ook iets teveel “hubris” getoond door GC3 in de tweede klasse in plaats van de derde klasse in te schrijven.
Over mijn partij. Ja, dat stuk vloog er zo maar af. Ik was teveel bezig met positionele overwegingen waarbij stukkenruil in mijn voordeel zou moeten zijn en ik vergat dat tactiek ook dan een rol speelt.
Reno, veel dank voor dit uitstekende verslag! De kwaliteit (en kwantiteit) van onze verslagen houdt helaas geen gelijke tred met ons vertoonde spel.
Interessant artikeltje van Caïssa inderdaad: http://www.caissa-amsterdam.nl/category/externe-competitie/knsb/caissa-02. Het geeft te denken, al is ons ledental niet zodanig hoog dat wij ons een leeftijdscriterium kunnen veroorloven bij de teamindeling.
“Evenals alle voorgaande wedstrijden ging ook de laatste wedstrijd van het seizoen kansloos verloren.” –> dat is gelukkig niet helemaal waar: tegen AAS (ronde 7) werd ons uitzicht op de overwinning pas op het laatste moment om zeep geholpen.
Tot slot: jouw laatste drie zinnen doen mij helaas een beetje denken aan de LuckyTV-serie “Werken bij de NOS” (http://www.luckymedia.nl/luckytv/2013/10/werken-bij-de-nos-5). Dus: ‘Ook spelen bij GC3? Ga naar http://www.gc3.nl!
Dag, Fons:
Hahahaha 🙂 Ik geef toe dat mijn inspiratie een beetje op was aan het einde van het verslag.
Edwin, ik heb het verslag aangepast.
Inderdaad een mooi verslag. Daar kunnen andere teams nog een voorbeeld aan nemen… 🙂