door: Erik Hoeksema

Ik hoorde na afloop verschillende kwalificaties van mijn partij. Het varieerde van “mooi, scherp potje” (Alef Boer) tot “Hoeksema won uiteindelijk toch vrij gemakkelijk” (Jan Baljé). Comeback kid Joris Brenninkmeijer, mijn buurman in deze wedstrijd, verklaarde zelfs voortdurend vertrouwen in mijn stelling gehad te hebben. Grappig trouwens, hoe Joris en ik na ruim dertig jaar weer zij aan zij streden. Begin jaren tachtig van de vorige eeuw gebeurde dat al aan de topborden in de hoofdklasse – wie herinnert zich niet partijen als Van der Wiel-Brenninkmeijer en Hoeksema-Sosonko uit de wedstrijd Groningen-Volmac/Rotterdam? Nog veel gekker: hij lijkt zo weinig veranderd! Nog steeds heb ik het gevoel naast een zeer talentvolle jeugdspeler te zitten, waar Joris intussen ook alweer ruim in de veertig is.
Maar goed, ik dwaal een beetje af ……
Lees verder