Geen pizza, geen bier, en ook nog verloren. Schaken kan soms vervelend zijn. Toch was niet alles slecht gisteravond, toen we ‘uit’ tegen Sissa de favoriet een mislukte poging deden de favoriet pootje te lichten.
Bijna had ik weer eens tegen Groenewold gespeeld, altijd aardige partijen.  Maar een wederzijdse stoelendans bracht mij van 4 naar 1, en hem van 1 naar 4. Hmm,  tegen Nick Maatman dan maar. Edwin speelde tegen ‘Rietpils’, terwijl  Robert Pastoor moest aanpakken. Russell mocht dus tegen Jan Joris 400 puntjes wegpoetsen.
Ik toverde in gezamenlijkheid een benoni op het bord, waarin ik wat slordig omsprong met mijn paard. Gelukkig wist Maatman het ook niet precies, maar na het thematische b5 stond hij natuurlijk beter. Na wat onnauwkeurigheden kwam ik weer wat terug, en op enig moment herhaalden we een keer of vier onze zetten. Herinner mij eraan dat ik de volgende keer de remise gewoon pak. Na de wederzijdse weigering remise in de mond te nemen werd het spannend. Na een kleine oversight van hem kwam ik een pionnetje voor. En niet veel later stond ik eigenlijk wel goed. Met twee slechte zetten gaf ik alles weg, en werd ik al dan niet briljant weggespeeld. Tja.
Edwin werd lichtjes overspeeld door Rietman, en kwam er steeds minder aan te pas. Zo slecht zijn ze nu ook weer niet.
Robert toverde voor Pastoor een prachtig dilemma op het bord. Dameverlies dan wel stukwinst. Ernstjan koos voor het stuk… Een beetje jammer speelde hij het verder uit. Stukken stonden niet niet per se heel goed, gingen soms ook de verkeerde kant uit, maar een stuk blijft een stuk. De enige winst voor Robert zat in de klok, en daar vond hij hem ook. Een puntje cadeau, waarvoor dank!
Russell maakte het Jan Joris onverwacht lekker lastig. In een nadelig eindspel, aan het einde van de avond, blundert hij de remise uit de stelling. Zonde, natuurlijk, maar je moet zo’n pionneneindspelletje ook goed spelen om een remise uit het vuur te slepen.